Dat vele handen licht werk maken, gaat niet altijd op voor high-end mode. Hoe meer handen, hoe arbeidsintensiever het kledingstuk, hoe exclusiever en waardevoller het eindresultaat kan uitpakken.
Wat als je de handen samenbrengt van verschillende ontwerpers, vakmensen en textielbewerkers met ieder een eigen inbreng op het eindresultaat, een andere achtergrond en andere werkwijze? Dan krijg je mode dat werelds is, dynamisch, uniek en experimenteel.
Modemeester Alexander van Slobbe - ontwerper van Orson+Bodil en het vroegere SO – begon in 2010 tijdens de WorldExpo in Shanghai aan een mode project dat uitmondde in een canon tussen Oost en West, textiel en design, ambacht en hightech: Shanghai Gesture.
Het begon met een aantal workshops die Alexander van Slobbe in Shanghai organiseerde voor Chinese en Nederlandse modeontwerpers (o.a. Ratna Ho, Desiree Hammen, Saskia van Drimmelen, Xiaojing Xia, Elja Lintsen, Martine van 't Hul, Xuena He) die een liefde voor vakmanschap, duurzaamheid, eenvoud en constructie delen. Net als Alexander van Slobbe. ...
Gedreven door de schoonheid van Chinese handarbeid, esthetiek en specificeren ging Van Slobbe in Nederland door met dit project en enthousiasmeerde textielstudenten van de Amsterdamse Rietveld Academie de creaties van de Sjanghai workshops als uitgangspunt te nemen en door te ontwikkelen, als een canon. Zij ontwierpen zodoende nieuwe stoffen waarmee vervolgens weer een aantal modeontwerpers aan de slag gingen (o.a. Kunji Baerwald, Thera Hillenaar, Lotte van Keulen, Tessa Koops, Niki Mens en Soepboer&Stooker).
Gedreven door de schoonheid van Chinese handarbeid, esthetiek en specificeren ging Van Slobbe in Nederland door met dit project en enthousiasmeerde textielstudenten van de Amsterdamse Rietveld Academie de creaties van de Sjanghai workshops als uitgangspunt te nemen en door te ontwikkelen, als een canon. Zij ontwierpen zodoende nieuwe stoffen waarmee vervolgens weer een aantal modeontwerpers aan de slag gingen (o.a. Kunji Baerwald, Thera Hillenaar, Lotte van Keulen, Tessa Koops, Niki Mens en Soepboer&Stooker).
De creaties tonen een grote bewerkelijkheid, met name in de arbeidsintensieve stoffen, veelal vervaardigd op ambachtelijke wijze en met onregelmatige, asymmetrische patronen. Deze tocht van een jaar levert nu een overzichtstentoonstelling op van een tiental kledingstukken ontstaan vanuit een workshop in Shanghai en eindigend in Dutch Modernisme uitgevoerd in Oosterse handvaardigheid, decoratie en verfijning.
De kledingstukken zijn verspreid over de 19e eeuwse stijlkamers van het Willet-Holthuysen aan de Herengracht 605, een historisch grachtenpand waar Abraham Willet (1825-1888) en zijn echtgenote Louisa Willet-Holthuysen (1824-1895) als laatste woonden en bekend stonden om hun liefde voor het verzamelen van Europese kunst. Om ook een wisselwerking tussen de kledingstukken en het museum te bewerkstelligen – geheel in lijn van het Shanghai Gesture - fotografeerde Van Slobbe met een team van stylisten, modellen, visagisten en kunstenaars de creaties in de kamers en gangen van het museum, om vervolgens de afbeeldingen op ware grootte op dezelfde locatie tentoon te stellen bij de poppen. Opmerkelijk detail is dat het museum niet gesloten was voor bezoekers tijdens de shoot, waardoor dezen en genen onbewust figureerden op de fashion editorials. Ondanks dat Van Slobbe het museum en de tentoonstelling wilde samensmelten door middel van fotoshoots en interieurtekeningen gemaakt in het museum, is mij niet duidelijk geworden wat daadwerkelijk de link zou kunnen zijn tussen enerzijds mode en anderzijds China in relatie tot het geslacht Willet-Holthuys dat het museum vertegenwoordigt. Waarom is gekozen voor het Willet-Holthuys en niet een neutrale galerie of een locatie dat een link heeft met China? Zou Van Slobbe het museum gekozen hebben om net als het kwalitatieve mode-evenement SALON/ modedesign in oud-Amsterdamse stijlkamers te plaatsen? Want de manier van presenteren vertoont veel gelijkenissen met SALON/. Of zou het de link zijn met het luxe 19e eeuwse decoratieve textiel dat menig muur, vloer, raam en interieur in het pand bekleedt?
Los van het gissen wat de relatie tussen het museum en de tentoonstelling is, is een pluspunt van Shanghai Gestures dat het de bezoeker laat zien dat het eindresultaat niet als vanzelfsprekend is; er gaat een heel proces van studies en onderzoek aan vooraf, net als samenwerking en geduld. Met de illustratie van textielstudies, inspiratiemateriaal en fotoreportages van de deelnemers krijgt de kleding een identiteit en een rijker begripskader dan of het mooi of trendy is. Daar kunnen komende mode exposities een voorbeeld aan nemen: het intensieve en innovatieve creatieproces laten zien om high-end mode als kunstvorm te onderbouwen. -MER-
'Shanghai Gesture curated by Alexander van Slobbe' is te zien tot 13 november 2012
MWH - Herengracht 605 te Amsterdam.
NB: op de blog van het Amsterdam Museum vertellen de ontwerpers zelf kort over hun ideeën achter hun creatie. Zie shanghaigesture.amsterdammuseum.nl
 |
| Designer: Nikky Mens | Textiel: Nadine Gopfert |
 |
| collage van studies en workshop foto's |
 |
| Xuena He / Elisabeth Leerssen |
 |
| Tweedejaars Rietveld studenten Textiel aan de slag |
 |
| Jas van Thera Hillenaar | textiel: Ellie Duiker |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten